मी व संगीत

हा वीकएंड माझा २ दिवसांचा असल्यामुळे मी जाम खुश होतो . मी सकाळी अगदी आरामात उठलो . रोजच्या सारखी आज मला गडबड नव्हती . सकाळच्या वातावरणाचा मी मनसोक्त आनंद घेत होतो  सुट्टी चा आनंद तेव्हाच मिळतो जेव्हा आठवड्यात ५ दिवस जोमाने काम करतो . सकाळचा कडक चहा व इचलकरंजी च्या मधुरा हॉटेल ची मिसळ  हा योग क्वचितच येतो .घरी आल्यावर  मी संगीत चालू केले . मी पक्का कडवट कलाप्रेमी संगीतप्रेमी आहे . संगीत ह्या विषयाने माझी साथ कधीच सोडली नाही .मी तबला बाहेर काढला व माझं रियाज सुरु केला . 

एव्हाना सध्या परतीचा पाऊस सुरु आहे. सकाळी १० ला पाऊस जोरात सुरु झाला व  त्याबरोबर माझं रियाज सुरु झाला . एकदा का रियाज सुरु झाला की मी वेळ काळ सर्व काही विसरलो व त्या संगीतमय वादनात पूर्णपणे बुडून गेलो . त्या वादनातून निघणारे धा धिं धिं धा हे तबल्याचे बोल मला एका वेगळ्याच जगात घेऊन जात होते . जसे माझा रियाज हा वाढत होता तसे मी आणखी खोलात जाऊन तबला वंदन करत होतो . त्या वादनातून निगणारे स्वर आवाज ऊर्जा मला कधीच न मिळालेला आनंद देत होते . कला हि जगायला शिकवते ,कला हि कायम शेवटपरेंत आपली साथ सोडत नाही ,कला राग दुःख ताण नैराश्य एकटेपणा अबोलपणा सर्व काही विसरायला लावते ,कला हे कालांतराने जगायचे साधन बनते ,कला हि आहे त्या परिस्थितीत जगायला शिकवते,आपल्या विचार करायच्या पद्धतीला चालना देते.  कला व वादन  हे जर समूहाबरोबर व समूहात राहून केले तर ते सोन्ह्याहून पिवळे . कला हि अधिकाधिक सकारात्मक ऊर्जा देणारे एक नैसर्गिक रित्या मिळालेली ईश्वरी देणगी आहे . 

माझं संगीत तबला वंदन हे सुरु होतो त्या दरम्यान माझंही वेळ काळ ह्या कडे जरा देखील लक्ष गेले नाही . माझ्या मोबाइलला असलेले गिटार च संगीत  व तबल्याचे बोल असे अतूट असे श्रवणीय वंदन सुरु होते . तबला मध्ये येणारे ताल धुमाळी व समुद्राच्या लाटे प्रमाने चढ उतार होणारे संगीत हे आपल्याला पूर्ण बदलून टाकते . जसा पाऊस वाढत होता तसा माझा वादन हे वाढत होते . कलात्मय माणसाला वेळ काळ दुपारचे जेवण ह्याचे कधीच भान राहत नाही . अखेर शेवटी त्रिताल झपताल व एकताल ह्यांचे एकत्रीकरण करत दुपारी १ ला तबला वादनाची सांगता केली . 

तर मित्रानो एक तरी कला आपल्याला यायलाच हवी स्वतःसाठी ;

प्रतिक्रिया नक्की कळवा 

वितरणाचे सर्व हक्क राखीव 

कौशिक श्रोत्री 

९९२१४५५४५३

मध्यरात्र व संगीत

आज मला ऑफिस वरून घरी यायला बराच उशीर झाला होता . घरी आल्यावर मी पटकन संगीत लावले . दिवसभराच्या कंमिटमेंट्स मुळे आलेला नैराश्य ,थकवा ,चिडचिड ,राग सर्व काही हे संगीत विसरायला लावते व मला एका वेगळ्याच जगात नेते . १ तास संगीत ऐकल्यावर मी फ्रेश झालो . लवकर रात्री चे जेवण उरकून घेऊन मी अभ्यासाला बसलो .माझं शिक्षण आता अधिकृत रित्या समाप्तीकडे चाललं होत. मी माझ्या करियरच्या शेवटच्या विषयाच्या अभ्यास करायला रात्री च्या ११. च्या ठोक्याला बसलो . कमवा आणि शिका हि पद्धत मला खूप आवडली होती . बरोबर रात्री ११ ला मी विषयाची उजळणी करायला बसलो . विषय हा अभियांत्रिकी व्यवसाय शी संबंधित असल्याने माझा अत्यंत आवडीचा होता. जशी रात्र वाढत होती तसा मी आणखीन त्या विषयाच्या खोलात जाऊन त्याची उजळणी करत होतो .जस जशी रात्र कासवाच्या गतीने पुढे सरकत होती तशी ती आणखीन गूढ होत होती. मी एकटाच माझ्या खोलीत अभ्यास करत बसलो होतो. रिकामे होणारे रस्ते ,रातकिड्यांचा आवाज ,फ्लॅट मधील हळू हळू बंद होणारे दिवे ,मधूनच ऐकू येणारी वॉचमन ची शिट्टी चा आवाज,खरंच ह्या मध्यरात्री व इंजिनियर चे नाते हे अतूट आहे . रात्री १ ला मी  पुस्तक बाजूला ठेवला व माझ्या गॅलरी चा दरवाजा उघडला . योगायोगाने ती पौर्णिमा ची रात्र होती.एका बाजूला शांत झोपलेल शहर ,शांत झालेले रस्ते व दुसऱ्या बाजूला मुक्तीच्या दिशेने उगवणारा चंद्र ते दृश्य ती शांतता मी मनात व कानात साठवून ठेऊ लागलो ,ते दृश्य मी एकटक पाहत होतो. एव्हाना मध्य रात्र झाली होती . अश्या गूढ शांततेत मी स्वतःबद्दल विचार करू लागलो . रात्र स्वप्न पाहायला शिकवते ,त्रास विसरायला शिकवते ,स्वतःबद्दल विचार करायला शिकवते ,भविष्याची आखणी करायला शिकवते ,आपल्या सर्व चुकांची आपल्याला जाणीव करून देते,जास्त कष्ट करायला शिकवते , ,स्वतःकडे लक्ष द्यायला शिकवते ,स्वतःच्या अस्तित्वाची जाणीव करून देते ,आपल्याला कामाची जाणीव करून देते ,कधीच कुठलीच गोष्ट कायमची नसते ह्याचीच पारख रात्र करून देते ,रात्री नंतर दिवस आहे तस कुठलीच परिस्तिथी कधीच कायमस्वरूपी राहत नाही . मध्यरात्र व संगीत ह्याचे नातं किती अतूट आहे ह्याचा प्रत्यय मला येत होता . मध्यरात्री १.ला मी अत्यंत हळुवार आवाजात संगीत लावले .घरात सर्व जण झोपलेले होते. गोल्डन सॅक्सओफोन च संगीत एक प्रकारचा हुरहूर लावत होते. ती हुरहूर मला आणखीन स्वतःची स्वप्न पाहायला शिकवत होती . त्या हुरहूर लावणाऱ्या संगीतमय रात्रीच्या वातावरणात ती रात्र मला जणू हेच सांगत होती ,''किती हि त्रास ,कष्ट.अपयश आले तरी खचून जाऊ नको चिकाटीने प्रयत्न करत राहा परिस्तिथी नक्की बदलेल स्वतःवर विश्वास ठेऊन पुढे चालत राहा ,"'

वातावरण इतक शांत,गूढ होते की मला नंतर हळुवार भान आले . शेवटचं पेपर ची कमिटमेंट होती माझी स्वतःशीच . असे वातावरण व हुरहुरी संगीत परत अनुभवायचेच असे ठरवून मी परत अभ्यासाला लागलो . 

तर मित्रानो आपल्या दिवसभराच्या कंमिटमेंट्स नि आपण स्वतःचे अस्तित्वच विसरतोय . आपण माणसे आहोत रोबोट नव्हे . प्रत्येकाने स्वतः साठी नक्की वेळ काढावा . 

तर मित्रांनी कसा वाटलं लेख नक्की कळवा . 

वितरणाचे हक्क अबाधित . 

कौशिक श्रोत्री 

९९२१४५५४५३  

अविस्मरणीय बॅचलर लाईफ

जुलै  २०१६
नुकतंच माझा इंजिनीरिंग चा वर्ग मित्र चिंटू चे लग्न ठरले होते . पहिल्यावहिल्या वर्गमित्राचे लग्न असल्यामुळे आमच्या मित्रमंडळात जाम उत्साह होता .  लग्नाच्या २ दिवस  एक जोरदार बॅचलर पार्टी आम्ही ठेवली होती . त्या पार्टी ला माझे सर्व इंजिनीरिंग चे  मित्र आले होते . आम्ही एक बॅचलर ट्रिप करायची प्लँनिंग केले होते . पण अचानक  आलेल्या पाऊसाने सगळं बेत फसला . पार्टी ला आम्ही सर्व बॅचलर मुले एकत्र जमलो .

रात्री १० ला पार्टी ची सुरवात झाली . सर्व बॅचलर असल्यामुळे उत्साह ,आनंद ,धमाल ,मस्ती ,काट्या ,धुडगूस ,दंगा ,घोषणा ह्यांना सुरवात झाली होती . प्रत्येक जण चिंटू चे अभिनंदन करत होते .त्याची शाब्दिक कोट्या करत होते .जसजशी रात्र वाढत होती तस तशी धम्माल ,उत्साह ,जोक्स ,डान्स ,कॉलेज च्या फसलेल्या प्रेमप्रकरण व त्याची गॉसिप याची चर्चा वाढत होती . चिंटू ला हा क्षण ,ही वेळ ,ही धम्माल ,जोश परत कधीच मिळणार  नाही याचे भान ठेऊन पार्टी चे पुरेपूर प्लांनिंग केलेलं होत . मला हळू जाणीव होत होती आज चिंटू च
लग्न आहे काही वर्षांनी माझं पण असणार आहे .जसजसे लग्नाची वेळ जवळ येते तशी प्रत्येक मुलाला  एक जबाबदारी ची जाणीव होत असते .समुद्राच्या लाटे सारखे असणारे बॅचलर चे जीवन संपणार हे कुठल्याही मुलाला सहसा पचत नाही .समुद्रा सारखे लाट  येईल तसे पोहायला शिकवणारे,बेधुंद वाऱ्यासारखे बेभाम जगायला स्वयंशिस्त,बचत करायला ,मनसोक्त निसर्गाला आलिंगन देऊन निसर्गाची खुललेली हिरवळ पाहायला ,रात्रीचा राजा,वर्तमान काळात जगायला शिकवणारे ,वेळ पाळायला शिकवणारे ,जबाबदारी ची वस्तूंची किंमत ठेवायला शिकवणारे ,आई बाबांचा आदर करायला ,चिंता न करायला शिकवणारे वय ,बेधुंद होऊन काळाबरोबर जगायला शिकवणारे,मुलांची निर्णय क्षमता विकसित करणारे ,एकत्र राहायला शिकवणारे,मनसोक्त वागायला शिकवणारे ,कुणाच्या हि दबावाखाली न यायचे शिकवणारे ,येणाऱ्या सर्व प्रसंगांना न घाबरता भिडायला शिकवणारे ,सर्व मुलींबरोबर  बोलायला शिकवणारे असं हे धम्माल चित्त-तरुण ,अथांग समुद्रासारखे ,विशाल ,सुसाट एक्सप्रेस  सारखे ,निर्मल वाहणाऱ्या झऱ्यासारखे बॅचलर वय कधीच कुठल्याच मुलांचं संपू नाही . हे कटुसत्य आहे की एक ना एक दिवस हे दिवस जाणार आहेत आणि प्रत्येकजण बंधनात अडकणार आहेत . बॅचलर प्रमाणे फार पुढचा जास्त विचार न करता आम्ही सर्व जण झिंगाट  ह्या गाण्यावर बेभाम डान्स सुरु केला व झिंगाट पार्टी ची धमाकेदार सांगता झालो .

तर


मित्रानो मी पण एक बॅचलर आहे . अजून मला बंधनात अडकायला अजून थोडा वेळ आहे . पण आपण फार पुढचा विचार करून जास्त चिंता करत बसण्यापेक्षा येणारे प्रत्येक क्षण हा प्रत्येक बॅचलर नि बेधुंद मनाच्या प्रमाणे मनसोक्त जगावं व पुढच्या काळाची पेरणी ह्या बॅचलर वयात करून ठेवावी .असे हे बॅचलर वय परत कधी आपल्या आयुष्यात परत येत नाही .

माझ्या सर्व बॅचलर मित्रांना हा लेख .

प्रतिक्रिया नक्की कळवा .

वितरणाचे सर्व हक्क राखीव आहेत

कौशिक श्रोत्री
९९२१४५५४५३

She and me

I had just arrived in Pune at 4.00 A.M.It's always good to be back in your favourite city.I had my  paper  Legal Aspects of Supply Chain Management scheduled in Symbiosis. Pune has special place in my heart and soul.I had always dream to get settled down in Pune.(soon it will come true).I reached my room early in morning at 6.00 A.M. Chilling winter season welcomed me with the misty fog. This paper was last one in my education career so I had to clear my paper and finish my formal education in happiest manner.
After warm shower and breakfast I had to reach Symbiosis at 9.00 A.M I had no bike to travel in Pune. Without much of thinking I  choose best mode of transport PMT. I had to catch PMT bus in hurry towards Symbiosis. I enjoyed breakfast of famous Katakirr Misal near Symbiosis under chilling winter morning.I reached at 9.30 a.m in Symbiosis where I had my paper scheduled at 5.00 P.M. I had got enough time for revision.Cheerful climate inside the Campus,Premium looks,Body language of Girls,Strict and Corporate environment stunned me for while and it made positive impact on my mindset.I felt little unusual about myself  after I noticed bold attitude of girls studying in campus. I   came to knew  Why Symbiosis being  called as Premium Brand??
I went towards library.I took my book on desk to begin revision.I needed to clear  paper since it was tricky Legal aspects of Supply Chain Management.As I was about to begin studies I had glimpse of girls coming in Library.I ignored it and began my studies. I kept memorising for 1.5 hrs.

At 11.00 A.M I had glimpse in library. It was just me and library attendant and girls gang had leaved library. Time was moving much faster.

At 11.30 A.M a girl entered in library. She was carrying bunch of reference and textbooks.She took seat beside me. I had short glimpse on her.She had books of legal aspects of Supply Chain Management.She was beauty. I was shy guy since FYJC who never talked much with girls. I wished I had just said hello to her. But  I continued studies since I had to remind myself I am here to give exam.

After 15 minutes -
She said,"Hi which paper do you have ? ".
It was surprise for me.
Me,"Hi I am here for legal aspects of Supply Chain Management and yourself?
She said,"ohhhh me too same. Isn't it tricky?
Me,"Yes much tricker for me.''
She,"So your preparation is over?I am preparing since last 2 days but I still feel preparation is not enough."
She wanted to talk with me.It is always harder for guys to stay out of frame when pretty girl wants to have chat with you.
Me,"Same here I am preparing since 7 days with balance in my work and study. Some concepts  require deep understanding"
She kept talking.  I noticed she was eager to have conversation with me.Fortunately her voice was at lower tone which didn't library attendant. Her dressing sense reminded me Deepika Padukone and Katrina Kaif equipped with gorgeous looks,cute and confident eyes,Pouty Lips, Heart-Melting voice, sweet and charming smile with black spectacle on her eyes for a moment caught my attention.
She, "Hi I am Priyanka from Pune working in TCS as Mechanical Engineer and yourself?
Me,"I am Kaushik Shrotri Mechanical Engineer from Ichalkaranji. We had warm handshake.
She,"Oh you are too Mechanical Engineer!!!! Ichalkaranji in Kolhapur Sugarcane District yeah?? She raised her eyebrows.
Me,"Yes Sugarcane District how do you know????
She,"I often visit Kolhapur. My grandmother stays there''.
Me,"That's great great to hear where do she stays''.
She," She stays in Nagala Park,Heee I heard Ichalkaranji is famous for Mira Car right?
I was surprised by her knowledge.
Me,'' Yes That Car was made by man called Shankarrao Kulkarni who wasn't Theoretical Engineer''.
She,'' Yeah I know my mother always tells me about it I am sure he is Idol for all Young Engineers and he is inspiring to all today's bookish engineers''.
Me,'' Yeah he was''.
She,'' He btw where do you work?''.
I was getting irritated for while.
Me,"I work in Fie group btw letz study we are having Paper in Evening,".
She, "Oh Yes sure".
I continued my revision beside me she continued her studies.
At 1.00 P.M I went for lunch. After 20 minutes I came back  I saw her studying.
She gave me a pleasant smile.
Me,"Didn't you had lunch?
She,"Yes just now ".
Me,'' Where here itself in library''.
She,'' No I went home its near to Symbiosis
I continued my studies.She was busy in her studies.
At 5.00 P.M
She said,"All best to you."
Me,"Thanks all best to you too,".
I entered exam hall equipped with all modern facilities..
After exam-
She said , "hee how was it, "
Me,"Fine,Easy hoping for best score and yours?
She said ,"hopefully I'll score distinction.
Me,"that's great congratulations. "
Girls love compliments.
She said,"thanks".
We were sitting in reception area. She said ,"So how's your life going on?
Me,"Pressure,Targets,Customer Satisfaction and repeat actually no life exists in Private Sector."
She smiled, "Life do exists if we can find it.  TCS has taught me how to balance your life and work.''
Me,"Since it is TCS it is a brand it teaches and moulds you."
She,"Yes it is brand but after-all starting of any work is important.I am much prouder to be part of Tata group since it had taught me everything from Corporate Ethics to Personal Ethics. You have to be proud of your organisation as it is your second home.I ll continue in TCS.I heard Kolhapur is Foundry hub right?
Me,"Yes core hub."
She said, "You can get best foundry experience in Kolhapur.I loved Metallurgy during my second year. So are you planning to continue your Job in Kolhapur.?
I was surprised.This pretty Young,Beautiful girl who meet me early in morning is asking me about my career choices and my life.
Me,"Yeah but after some experience actually I always wanted to be writer.''
She neither laughed nor she got surprised which made me surprised.
She said, "Great what sort of ".
Me,"I would love to write love Stories,Travelling Diaries,Inspiration Stories,Fitness Books, which would motivate people. My content should be hero if it doesn't have any hero and I am much confident readers will love my books. My books will definitely help people to make there life happiest and life changer,".
She said,''That sounds cool."
It was around 6.30 P.M
We came out of Symbiosis. I noticed She was quiet since  she heard my wish.
She said, "He Kaushik your writing idea it sounds great.Not much are lucky to write what they feel about themselves and follow their heart. Keep writing what you feel by heart it will be purest writing you could ever have done.All the Best,I will be waiting for your first Book. It was so nice to meet you by.
Me,"Thanks lot for kind words, "
She took her bike and she left away within fraction of seconds. I kept looking at her.  I got involved in her in such manner that  I forgot to take her contact no.She was much pretty,hot,sensible,caring,bold,beauty with brain. I had noticed enough of girls in Pune.But She was unique. Who was She? What was the thing which got connected me to her?  Was She any angel sent to Symbiosis to change my views??I wanted to know everything about her. Later on after 15 minutes I came to know I didn't asked her no. I went on way towards E-Square where I could find her but she wasn't there. I searched her on FB,Insta and Twitter but still she had no account on this sites. I found 1 Priyanka on FB but it wasn't active account. I couldn't trace her on social media. I dared to enquire about her in Symbiosis where I could get her contact number  but her number was not in working.I loved way she talked with me,her soft voice,her sweet smile was hard to forget.
This is life you meet Unknown Persons at Unknown Events,Unknown Places and they can teach you,change your approach towards life. Yet it was hard for me to forget her.
 I was looking forward to have friendship with her. I had chance where I could  meet her during Campus drive after 2 months in Symbiosis . With hope to meet Priyanka again I left Symbiosis  to travel towards my room.

(all views are personal).

Honest feedbacks suggestions are welcomed

All rights reserved

Kaushik shrotri
9921455453

Engg-Path Of Fire.

My Mornings began at 6.30 A.M with a cup of tea and newspaper in hand. It's hard to start your routine without a newspaper nowadays. I was reading all Latest News, Trends in Times of India and Sakal.
While glancing newspaper suddenly two news caught my attention. There was news about vacant seats of Mechanical Engineering in Colleges and recession. Second News made me curious from the Times of India. A Boy 21 years of age tried to high jump from the terrace, and one more boy 19 years of age tried to jump in front of the railway. After reading it, I was all tensed. I read the news in detail.

Fortunately, both guys were badly injured but they were safe. Other side of this news made me angry. The reason they tried to do such worst thing was a failure in academics. Surprisingly they were students from second-year Mechanical Engineering.

I was very angry with these guys.

What made them end there life?

 Didn't they love there life?

Did they prefer there marks more than there life?

I closed the newspaper and I went into my room. I packed my bags for my early morning workout and I left towards the gym. While going I felt pity for this guys. Didn't they had courage in themselves? Why professors did not pay personal attention to such guys? Didn't they had guts to face failure?

I remembered my Mechanical Engineering days. I had failed twice. I was harassed by professors many times during orals. It never discouraged me. I still remember the negative impact of my failure during my college on me. Mechanical Engineering was never easy and neither it is difficult but it should not be taken for granted. One senior person from college had given me the challenge to finish my education. But I proved him wrong. I finished my mechanical engineering with first-class in a decent manner.  Ending your life is not an answer to failure. Nothing is permanent nor failure nor success nor your job in life. You should have intense courage. You should be persistent and sting like a bee. Failing will never decide your future goal, destination. You have to keep going and going and going.. Each and every guy has equal talent, guts to move ahead. Engg and life are a Mind Game.

 We all guys are blessed with equal intelligence, equal talent, equal opportunities. After failing twice in Engg, I was successful to remove the fear of failure.

 I was thinking. What these guys will do now? How will they gather courage? Is high jump an answer to all the failures? There are guys who failed in early ages, but they are now successful and they have turned life inside out.

I was lost in a flashback while going for a workout. In a hurry, I parked my bike and I went to the gym. I went inside the changing room. After changing the clothes, I came on the floor in a hurry. Sound of Rocky balboa was turned on at the floor. I looked at Rocky Balboa Poster in the gym.

'Every Champion was once a contender who refused to give up'.
' I am neither clever nor intelligent but I am successful bcoz I kept going and going and going'.

 You need such motivating lines during the early morning to kick your butt for all-day activities. I prayed in mind about the safety of those 2 guys and I started my workout with a full swing with a song on the gym floor.

Risin' up, back on the street.
Did my time, took my chances.
Went the distance, now I'm back on my feet.
Just a man and his will to survive.

So many times, it happens too fast.
You trade your passion for glory.
Don't lose your grip on the dreams of the past.
You must fight just to keep them alive.

It's the eye of the tiger, it's the thrill of the fight.
Risin' up to the challenge of our rival.

Honest feedbacks suggestions are welcomed

All Rights Reserved.©

Kaushik V Shrotri
9921455453

नयनरम्य पन्हाळगड

नुकताच माझा वीकएंड सुरु होता . जसा रोजचा दिवस धावपळीचा असतो तसा हा नव्हता . धावपळीचा दिवस कसा जातो ते कळत  नाही व सुट्टीचा दिवस कसा संथ गतीनं सुरु होतो ते समजत नाही . अतिशय संथ व कासवाच्या गतीने माझा दिवस सुरु होता . कासवाच्या गतीने आवरल्यावर आता माझ्यासमोर प्रश्न होता आता दिवसभर काय करायचं ?हा प्रश्न कामात असताना कधीच येत नाही .

नुकताच पाऊस देखील काही दिवस विश्रांती घेऊन परत आला होता . माझ्यासारखा भटक्या सुट्टीला घरात बसणं शक्यच नव्हत. नुकताच मी एक मोठी रोडट्रीप करून आलो होतो जुलै २०१६ मध्ये . आत्ता मी परत रोडट्रीप करायची म्हणल्यावर घरातून काय प्रतिक्रिया येईल ह्याचा मी विचार करत होतो . मी घरी बाबांना विचारणार एवढ्यात आई बाबानी मला विचारला आज बाहेर जाऊया काय ?मला तर जास्तच आनंद झाला . घरच्यांबरोबर फिरण्याच्या आनंद काही औरच असतो . एक शॉर्ट ट्रिप करायची ह्या हिशोबाने आम्ही पन्हाळा ला निघालो . 

जाताना घाटात पावसाने आमचे दिलखुलास स्वागत केले . आजूबाजूच्या हिरव्यागार पर्वतरांगा,हिरवीगार झाडे 

पिसारा फुलवलेला मोर न्याहाळत आम्ही पन्हाळा ला पोचलो . धुक्यात हरवलेला पन्हाळा पाहणे हे मला अतिशय आनंदित करून गेले . पाऊस सुसाट सुटलेला होता . कोल्हापूर जिल्ह्यात  ज्यांना जम्मू काश्मीर कुलू मनाली ला जायला जमत नाही त्यांनी पन्हाळा हेच आपले जम्मू समजावे .मी बाजीप्रभू देशपांडेंच्या पुतळ्याजवळ थांबलो . पुतळा पूर्णपणे धुक्यात हरवलेला होता . पण बाजीप्रभू देशपांडेंच्या इतिहास माझ्यात रोमांच उभा करत होता ,

तसाच मी पुढे पुसाटी बुरुजाकडे गेलो . झिंगाट करत असलेला पाऊस ,हुडहुडी लावणारा गारवा सुसाट सुटलेला गार वारे अशा वातावरणात गरम चहा,कांदा भाजी,गरमगरम कणिस,व अस्स्सल कोल्हापुरी मिसळ चा मोह कुणाला नाही आवडणार ?मनसोक्त आस्वाद घेऊन मी  आजूबाजूचा निसर्ग न्याहाळत बसलो . एका शांत सुरात कोसळणारा पाऊस ,पक्षांचा किलबिलाट ,चहूबाजूस पसरलेली हिरवळ मला परमोच असा आनंद देऊन गेले . मी पाऊसात अर्धा भिजलो होतो पण मी जास्त काळजी करत बसलो नाही . अश्या मुक्त पाऊसात भिजायचे  भाग्य कधीच लाभत नाही . धुक्यात हरवलेले डोंगर ,त्यात एखादी हळूच दिसणारी पायवाट,एका बाजूला दिसणारे कोल्हापूर जिल्हा व दुसऱ्या बाजूला दिसणारे नयनरम्य कोंकण हि दृश्य मी माझ्या नजरेत कैद करत होतो . रात्री आमचा पिटले ,खर्डा ,भाकरी असा बेत ठरला . आम्ही जिथे बेत ठरवलं त्या हॉटेल पासून रात्रीचा कोल्हापूर चे विहंग दृश्य दिसत होते . बरेच आंतर पायी फिरल्यामुळे मला खूप भूक लागली होती . मी खात असलेले भाकरीची चव हि ५ स्टार हॉटेल ला हि फिकी पडावी अशी होती. रात्री पाऊस पूर्ण थांबला होता . मी निसर्ग न्याहाळत होतो .शांत वाहणारे वारे ,ती निरव शांतता ,लांबून दिसणारे वाहनांचे दिवे व एका बाजूस उगवणारा चंद्र ,जस काळोख आणखीन गडद होत होता तस आणखीन मुक्तीच्या दिशेने उगवणारा चंद्र मला जणू एक शिकवण व  ताजेतवाने करून गेले

 . परत पन्हाळा ला यायचेच असा बेत आखून मी परत निघालो . 

तर मित्रानो हा होता माझा छोटा आनंदायी प्रवास .आपल्या प्र्यत्येकाच्या आनंददायी कल्पना ह्या वेगळ्या असतात. हि होती माझी कल्पना एका हिलस्टेशन गावी केलेला अचानक प्रवास , व एका झाडाखाली ठेवलेली खुर्ची व त्यावर बसलेलो मी व माझा सोबती वही पेन आणि संगीत व समोर असलेला निसर्ग !! कशी वाटली कल्पना ?

प्रतिक्रिया नक्की कळवा . 

वितरणाचे सर्व हक्क  आहेत 

कौशिक श्रोत्री 

९९२१४५५४५३